ACI

Seni de bir gün vururlar EY ACI uçuşup durduğun kanatlarından

Sazın sözün türkülerin tükenir ellerin koynunda kalakalırsın

Sakaklarına kar yağıyor bilesin EY ACI

Gül açan yüzlerimizde göveriyor rengin seninde

Biz seni ta eskilerden tanırdık

Hani göğüslerimize tas olup inerdin

Avuçlarımızda Hıra dağîydin

Al atların tan yerine ayarlanmış yelelerine Akdeniz rüzgârına karışan sen

Biliyorum hiçbir tarih yazmayacak ve bir sır gibi kalacak yapılan kitaplarda 

Göbek bağı anasından henüz çözülmemiş bebelerimize mitralyözlerin ………ayarlandığını

Seni de yakarlar bir gün ey acı

Bir tap tuk kul gözlerinden vurursa parmakların eğri ağaç tutamaz

Çığlıkların çağlar aşar duymazsın

Ve ben biliyorum örümceği, mağarayı, güvercini, asayı ve İbrahim’in baltasını ben biliyorum

Nereden başladı bu kesik dans ve bu dansa karşı afyonlanmış necim yüzlü insanlar KİM

Kim kimin yanına kim kimin karsısında meclis kürsüsünden konuşan bu adam kim

Seni de bir gün vururlar EY ACI

Filiskinde sapan taslı çocuklar, dalın, kolun, fidelerin kuru bir kütükle kalakalırsın

Öyle bakmayın balkonlarınızdan Fırat nehri ayrılık çıbanına tutuldu damarlarımızı yırtıyor

Tuna nehri oyulmaz Boşnak sızıları pompalıyor yüreğine plevne türküleri ağıtlara dönüşürken Çeçenya’da yiğitler inancın emeğin ve askın kılcal damarlarına bulanıp sustular

Ve ne Bağdat’tan ne Sam’dan ne Mekke’den ne Diyarbakır’dan ne İstanbul’dan ne Buhar’dan bunca telefon direğine rağmen kimse kimseyi duymuyor…

Seni de bir gün vururlar EY ACI

Halepçe’de soldurulmuş gül gibi

Bu sevdaya düşsen sende yanarsın suskun, sıcak, uzun yaz geceleri

Ve siz ey analar hani siz gecelerinizi böler çocuklarınıza ninniler söylerdiniz

Hani siz Fatihler doğururdunuz gelin kızların giysileri kirletildi, çocuklar hep yetim kalıyor

“Elem yecidke yetimen fe eye”

Ve ben biliyorum ben biliyorum

İstanbul’un, Bağdat’ın, Diyarbakır’ın Mekke’nin birbirine nasıl bağlandığını nasıl çözüldüğünü sonra

EY İNSAN EY İNSANLIK

Ayağa kalk kolları ve bacakları budanmış delikanlıları boyunları gövdelerinden ayrılmış insanları

Gözleri uyur gibi kapanmış kan pıhtıları içindeki bu çocukları gelişmiş laboratuarlarınızda dikkatle inceleyin

Ve bir gün bu dünya gül bahçesine dönecek ve UNUTMAYIN

FİLİSTİN’Lİ KIZ

BABA! Diyorlar ki sen suçlusun…

BABA! Sen suçlu değilsin…

BABA! Seni benden neden esirgediler

Seni tutukladılar beni bir kez öpmede,

Annemin gözyaşlarını silmeden

Anne! Her sabah yanaklarında gözyaşı görüyorum…

Filistin her şeye layık değil mi?

Her gün güneşe sesleniyorum…

Anne! Babamı bir kez daha görebilecek miyim?

Yoksa kıyamete kadar bir daha göremeyecek miyim?

Yoksa annemin gözyaşları kıyamete kadar akacak mı?

Baba nerdesin!

Ey ezilmiş çocukluğum

Sapanın ucundan savrulan tas umduğunuz menziline erişmese bile siz haklısınız çocuklar

Suriyeli, Lübnanlı ve de Ürdünlü belki Iraklısınız Çocuklar

Kim bilir kaç yerinden kırılmış kollarınız hala çalışan kalbinizin bedeli kim bilir kaçtır

Kursun gelip sizi bulmadan önce Filistin’de olup bitenler sevkli bir saklambaçtı

Çeliğe karşı nasıl dayanır siz KARTON mızraklısınız Çocuklar

Küçük canlarınızı telef etse de düşman ve masum bakışlarınız yere binlerce yıldız ekse de

Su yerine kan aksa da çeşmelerinizde siz yine benim kalbimde saklısınız ÇOCUKLAR